polaryzacja elektryczna

Encyklopedia PWN

[gr.],

elektres,

dielektryk wytwarzający zewn. pole elektr. w wyniku trwałego uporządkowania elektr. momentów dipolowych jego cząsteczek lub zgromadzenia na nim trwałego ładunku elektrycznego;

fale,

fiz. zaburzenia pól fizycznych rozchodzące się ze skończoną prędkością i przenoszące energię;

ferroelektryczność

[łac.-gr.],

zespół właściwości niektórych dielektryków krystalicznych, zw. ferroelektrykami (segnetoelektrykami); właściwości te są skutkiem pojawiającej się w małych obszarach kryształu (w domenach elektrycznych) spontanicznej (samorzutnej) polaryzacji dielektr.;

ferroelektryki,

dielektryki wykazujące właściwości ferroelektr.; ferroelektryczność.

histereza dielektryczna, histereza ferroelektryczna,

niejednoznaczna zależność polaryzacji dielektryka od natężenia zewn. pola elektrycznego.

indukcja magnetyczna, wektor indukcji magnetycznej, ,